خلص سوانح ملیحه نایاب!
اینجانب ملیحه صبیه مرحوم غلام دستگیر (ابوی) در سال 1947 میلادی در شهر کابل در یک خانواده متوسط به دنیا آمده ام, بعد از ختم تعلیمات ثانوی از لیسه رابعه بلخی در سال 1967 شامل پوهنتون کابل گردیدم, آرزو داشتم تا در رشته روانشناسی تحصیلات خود را به پایان برسانم, در جریان دوران تحصیل ازدواج نمودم, چون شرایط اقتصادی برای ما مساعد نبود, تا به تحصیلات خود تا اخیر ادامه میدادم, ناگزیر نخست در یکی دو شرکت سهامی به شغل سکرتری و بعد به حیث آمر آرشیف ایفای وظیفه نمودم.
بعد از ختم دوره ریاست جمهوری (داوود خان), از اینکه کمبود معلمین در مکاتب معارف زیاد محسوس میگردید و من هم به مسلک مقدس معلمی زیاد علاقه مند بودم, در یکی از مکاتب ابتدائیه به وظیفه معلمی مقرر و بعدا نظر به بی امنیتی (جنگ ها) و شرایط نامساعد, الی زمان هجرت به پاکستان به همان شغل در مکتب نسوان جمال مینه به وظیفه خود ادامه میدادم.
مدت زمانیکه در پاکستان بودیم, برعلاوه از وظایف مربوط به خانه به مطالعه کتب تاریخی و اجتماعی، زیادتر در (روانشناسی) وقت خود را سپری مینمودم. گرچه شاعر نیستم ولیکن طبع شعری داشته یگان شعر هم سروده ام.
چون از نظر من در جهان امروز به حق دو چیز بیشتر از همه ظلم صورت گرفته است که:
( یکی دین است و دیگرش زن.) میخواهم تا حیات باقیست رسالت خود را در برابر آندو بطور شایسته انجام دهم. کتاب در رابطه به زندگی زن یعنی از حوا تا زن امروز, بنام (فرشته سعادت – زن) تحریر داشته ام که میخواهم آنرا در آینده بعد از چاپ مجدد به دسترس علاقه مندان قرار دهم.
مادر پنج فرزند, یعنی سه پسر و دو دختر میباشم.
|