در پایان، معاون اقتصادی از شرکت های قراردادی خواست تا با رعایت دقیق معیار ها و استاندارد های بین‌المللی، فعالیت های خود را به بهترین شکل ممکن به پیش برند. این پروژه مهم، نویدبخش تحول اقتصادی و توسعه پایدار در افغانستان است و می تواند نقطه عطفی در خودکفایی کشور در بخش انرژی به شمار رود. افغانستان دارای ذخایر گاز طبیعی دست نخورده قابل توجهی است، به خصوص در ولایات شمالی هم مرز با ترکمنستان و ازبیکستان. بیشتر ذخایر گاز در دوران شوروی در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ کشف شدند، زمانی که مسکو سرمایه گذاری زیادی را در بررسی های زمین شناسی و زیربنا ها انجام داد.
ذخایر کلیدی شامل میدان های شبرغان در جوزجان که مدت ها به عنوان قطب اصلی گاز کشور شناخته می شد و ذخایر طوطی میدان در این ولایت هستند. سایر ذخایر در سرپل و بلخ واقع شده‌اند. افغانستان در اواخر دهه ۱۹۷۰ سالانه تا سه میلیارد مترمکعب گاز به اتحاد جماهیر شوروی صادر می کرد، اما پس از آن تولید از اثر جنگ کاهش یافت. امروزه، ذخایر گاز اثبات شده افغانستان ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلیارد مترمکعب تخمین زده می شود. مقامات، گاز را به عنوان یک منبع استراتژیک برای فابریکه های برق، کاهش واردات پرهزینه و در نهایت قراردادن کشور به عنوان یک صادرکننده انرژی در منطقه می‌دانند.
بنابراین، راه اندازی پروژه گاز طوطی میدان نه تنها به عنوان یک نقطه عطف برای شمال، بلکه به عنوان بخشی از یک تلاش گسترده تر برای احیای سکتور گاز طبیعی افغانستان می باشد که مدت ها غیرفعال بود. این امر هم چنین حرکت به سمت خودکفایی در بخش انرژی تلقی می شود.
