شماری از بانوان که در کریکت بورد افغانستان فعالیت داشتند، پس از به قدرت رسیدن دوباره طالبان در سال ۲۰۲۱ و وضع محدودیت ها از سوی این گروه بر ورزش زنان، به استرالیا پناه بردند. آنان برای نخستین بار پس از سقوط نظام گذشته در سال ۲۰۲۳ میلادی با شورای جهانی کریکت تماس گرفتند، اما آن زمان به هدف شان که ایجاد یک تیم در خارج از کشور بود، نرسیدند.
هرچند بسیاری از این بانوان در رقابت های محلی کریکت در استرالیا بازی می کنند اما با آنکه بر بنیاد مقررات کمیته جهانی کریکت، تمامی کشور هایی که عضویت کامل این کمیته را دارند باید تیم های کریکت مردان و زنان را داشته باشند و از آنان حمایت شود، تا کنون این بانوان به رقابت های جهانی کریکت راه نیافته اند. اعضای تیم کریکت بانوان افغانستان در نامه شان به گرِگ بارکلی، رئیس شورای جهانی کریکت نوشته اند: "جای تاسف است که ما به عنوان زنان از کشور خود، چنان که بازیکنان مرد نمایندگی می کنند، نمی توانیم نمایندگی کنیم."
در این نامه افزوده شده است که: "ما از انجمن بین المللی کریکت «آی سی سی» می خواهیم که ما را در ایجاد تیم مهاجران در استرالیا کمک کند. هدف ما از ایجاد این تیم نمایندگی از آن زنان افغان است که آرزوی بازی کریکت را دارند، اما در افغانستان نمی توانند این بازی را انجام دهند."
در بخش دیگر این نامه آمده است که با حمایت شورای جهانی کریکت از تیم مهاجران، فرصت آموزش و رقابت های فرامرزی و بدون محدودیت فراهم می شود. در این نامه آمده است که "با ایجاد این تیم، زمینه جمع شدن تمامی زنانی که می خواهند از کشورشان نمایندگی کنند در یک تیم فراهم خواهد شد."
آنان در ادامه این نامه افزوده اند که "با ایجاد تیمی از مهاجران، هدف ما افزایش توانایی و به نمایش گذاشتن آن است تا به آن زنانی که در افغانستان هستند امیدواری ایجاد شود و هم چنان جلب توجه به مشکلاتی است که زنان افغانستان با آن روبرو می باشند." کریکت بورد استرالیا پیش از این به بازیکنان زن افغان در استرالیا کمک کرده بود و تصمیم گرفته بود تا زمانی که نابرابری جنسیتی از بین نرود، یک سری مسابقات دوجانبه با افغانستان را برگزار نکند.