تقبیح روز ششم جدی- 27 دسمبر
و یادی از زندان پلچرخی - کابل
روز اشغال افغانستان توسط اردوی سرخ شوروی متوفی
شـبـی سیاه و غـم انگـیـز بود مثل هــمـه شـبان سـرد و پـُر از خـــوف پلـچرخی
بهـر طرف که نظـر مـی فتاد مـی دیـدی به بند، خـیـل عظـیـمی ز آهــوان هـر سو
گـروه وحشیِ خونخـوار گرگ و یا کفتار بـه پاسـبانـی باسـتـیل کشیک مــی دادنــ
شبانگاه که غـــزالان بخواب مـی رفتند
سکوت شب
به روز، یا که به شبها همیش می دیـدیــم
درندگان گرسنه
هجوم میکـردند
ز جــمع خوب غــزالان خـفـته و دربـنـد دوچشم و دست همه بسته کرده می بردند
زنوش خون همه مست می شدند آن شب و تـا صبـای دگــر یـا شـبـی دگــــر آنهــا
خــمــار گــونــه بـــخسپـیـده می مانـدنـــد حـصار تانگ بر این لانـه های آهـن بود
پرنــده را، نـه از آن قـــدرت پریــدن بود همیشه محبس پل چرخی آن زمان پـُربود
زخـیـل خـوب غـــزالان مست صحـرائی ز آهــوانی که آورده مـی شــدنـد جـــدیــد
وبعد ازآن چه بسی کشته میشدند و شهیــ حساب دور و تسلسل ادامـــه داشت چنان
کسی ز حـمـلۀ کـفـتـار او نــداشت امـــان
در آن مـیـانـــه یکـــی شــامــگاه ســیاه
ز شـهـــر کـابــل زیـبــــا
که جغد شوم برآن صوت مرگ سر مـیداد صدای راکت تانگ و غـریـو تــوب زیاد
ز راه دور و ز اطـرف شـهــر مــی آمـد و جـمـع خـیـل غــزالان خـفـتـه و دربند
به زیــر لب هـمگی زمــزمـه کنان گفتند: خــدا! تو خـیـر هـمه پیش می نما امشب!
عـنـایـتــی بـنـمـا ! بـهــر مــــردمِ کــابـــل که عـمـر جغـد به پایان خــود رسد امشب
پرنــدگـان به قـفـس هــا اسیــر می باشند غـزال هــا هـمه در بـنـد گـرک وکفتارند
خــدا ! خـدا ! همه بر زیر لب همی گفتند تو بشکــن این قـفـس آهـنـیــن پـل چرخی
و مرغکــان بتوانند دوباره بـال بگـشایند رهــا نـمـا تــــو هـمــه آهــوان صحــرائی
ز بـنــد ظـلـم هــمــه گـرگ ها و کفـتاران که تا به دشت و دمن جست و خیز بنمایند
خدا ! خدا !
تو اسیران را رهــائی بخش
چو پاسی از شب تاریک ونیم آن بگذشت دیگر صدا وغریـوی نمـی رسید به گـوش
ولـیـک خـیـل غــــــزالان بـستـه و بـیــدار به چشم باز وتحیر بسوی هم ، همی دیدند
و صورت همه شان جلوه گاه خوف وامید سکـوت بـُود که رمزی در آن هــویدا بود
و آن حکایت قـبل از وقــوع طوفان ها
و یا فـسانـــه ای تاریخ، ننگ انسان ها
که ناگهان زصدای مهـیـب آتـش تانگ
تمام پنجره ها،
شـیـشـه هــای آن شکـست و بـریـخت
بـنـای آهــن و فـولاد سخت پل چرخی
سخت تکان خورد
زیاد وحشت و سر خوردگی
زیاد بیم و امید ...
به چشم خیل غزالان
چنان هــویدا بــود
کـه نا گهان ز اتـاق مجاور و پهـلـو
که توله های ز خرسان قـطب شمال
در آن مکان بودند
صـدای زوزۀ شـان سخـت بالا شـد
همه بصورت جمعی هورّا هورّا گفتند
نهیب هُــوَّرای ایشان پیام بــَد مـیداد
غزالها همه مایوس واشک میریختند
وما همگی ناگـهان بچشم سر دیدیــم
گروه وجمع کثیری زخرسهای سپیــد
و هیکلان بسی قد کشیده و پر پشت
دهان، همه کف کرده ازغضب بودند
و پنجولان قـوی را به نیش مالیـدند
و بر قـیافـه و رخسار آهـــوان دیدند
به ژست خاص وتفاخر به بندیان گفتند
دیگر زمام حکومت بدست خرسان است
امـیـن کشتـه شـد امشب شما خـبر باشید!
امــور مـردم و محـبس به دست ما باشد
هر آنکـسی که زفرمان ما او سـر بازد
بهوش بوده که بی چون وپـُرس َسر بازد
شـبـی سیاه و سراسر هــمه نگــون بختی
هــزار مـرتـبـه بـدتــر ز آن شـبـــان دگر
بـرای جـملـه غــــزالان و آهـــوان دگــر
و در صبای هــمــــان شب
برژنف آن شــه ِ خـرســان
به دور دست ترین سرحد حکومت خود
ز مرکز تاشکند
یکی ز خرسکان سیه روی را موظف کرد
به کشور و وطــن ِ آهــوان کنـــد اعـلان :
مبارک است به کشور تسلــط خــرسان؟؟!!
و بعــد ، خرس سیه روی را
ز مـرکــز تاشکــنــد ...
بکشور و وطن ِآهــوان آزاده
روان نــموده
و بر تخـت بنشانـــــــدش !!!
ســپس خــرس سیه روی ...
به جـمـع کـُـّل رفـقـــا
خطاب ثانــوی اش را
به طـمـطراق زیـــاد
وعرض ارادت و بندگی به شهۀ خرسکان بلشویکی
درود گـــوی – لـیــو نـیـــد – برژنف !!!
چنین بـُلــنـد سرداد :
رفقای انقلابی و خلق زحمت کش افغانستان!!!
« مرحلۀ نوین وت کاملی انقلاب ثور را بر شما مبارکباد میگویم»؟؟!!
پــایان