م. نسیم اسیر
ملک الشعرای افغان ها در غربت
تأریخ پرافتخار سرزمین ما، چه رمز و راز هایی در خود نهفته دارد. راز هایی از قیام ها در برابر بیگانگان، رمز های دشمن ستیزی که هر کدام با خط زرین، زیب صفحات این تأریخ درخشان شده است. تهاجم قشون سرخ اتحاد جماهیر شوروی وقت، در نیمه دوم قرن بیست میلادی در افغانستان و قیام سرتاسری مردم، اعم از زن، مرد، پیر و جوان، شاهد این جانبازی هاست که منجر به زوال کامل قدرت شکست نا پذیر سوسیالیزم گردید.
از جملۀ این قیام ها، یکی هم تظاهرات خونین سوم حوت 1358در کابل و به ادامه آن در دیگر ولایات تا قیام سرتا سری و عمومی بود.
امروز اتفاقاً با مطالعه یکی از مطالب جاندار در پورتال وزین افغان جرمن آنلاین راجع به ندای «الله اکبر» مردم کابل در سوم حوت، از متن ترجمه پر محتوای گرانقدر آقای مایار که چشمدید یکی از خبرنگاران امریکائی را در همان روز، به نشر سپرده اند، خود را در جمع شوریدگان کابل عزیز یافتم که با شور و هیجان و نفرت از دشمن مهاجم و نوکران بی ایمان و بی وجدان شان، کوچه و پسکوچه و جاده های شهر کابل را با هیجان و نفرت طی می کردند و از توپ و تانک و هلیکوپتر های راکت انداز که بهر طرف و هر کنار بمب و راکت فرو می ریختند، ترس و هراسی بدل راه نمی دادند.
همچنان اقتباس دوست عزیزم ولی جان نوری از نوشته میرمن «مریم محبوب » زیرعنوان « به یاد ناهید قهرمان و دختران شجاع شهر آزادی» که در اخیر می فرمایند «برای ناهید حتماً نامه بنویسید» مرا متأثر و متحسس ساخت و بی اختیار شعر ذیل را به آدرس ناهید قهرمان سرودم، که از نظرتان می گذرد:
تــو، ای فرشـتـۀ محـبـوب آسمـان ناهید
بـه بـارگاه خــدا(ج) رفـتـه میهمـان ناهید
شدی به جنت فردوس، شاد و صدر نشین
بـه راهـیـان ره حــق، چو میزبان ناهید
به حرمت تو ملائک همیشه صف بسته
بـه اوج نـه فـلک و قلـب کهکشان ناهید
تــو پـیـشـــوای قــیــام دلاوران وطــــن
تــو رهـنـمـا و سـپـهـدار راسـتـان ناهید
بـه نام پاک تـو، بنهـفـتـه سرفـرازی ها
نـهـان نمـی شـود ایـن گفتۀ عـیـان ناهید
شد از گذشت زمان، نامت آشکار و بلند
نمی روی به زمان، دور از زبان ناهید
چه نیک سینه سپر ساختی به راه وطن
تــویــی سـرامــد خـیـــل دلاوران ناهید
خجـسته مطلـب فصل کتاب تأریخی
کنار نام «ملالی» توئی همان «ناهید»
تــوئــی معلـم مضمون جــان نثاری ها
گرفته درس شهامت ز تو، جهان ناهید
بـه نــام پـاک تــو قــوم تــو افتخار کند
هزاره، اُوزبیک و پشتون و تاجکان ناهید
تـرا نیاز نباشد به ایـن دعـای «اسیر»
که هست رحمت حق بر تو سایبان ناهید