په څپو کې ژوند
چې راویښ له درانه خوبه، غــــــافلان کړم
درسته شــــــــــــپه لکه بلبل ، په چغهار یم
چې مې پوه په درد دل، صـــــاحبدلان شي
زه په تال و سر د ساز کي، هــــــغه تار یم
پاســـــــداری چی د ګلونو، د ناموس کړي
زه بـــــــــوټو د چمن کې هغه خــــــار یم
نه رغیږي چي می زړه د کلـــــــی کوره
ځــکه مینه کي پابند د خپل نـــــــــګار یم
بی منته ګوهر شیندمـــــــــــــــــه په خلکو
په محفل کی ، لکه وریځ د نو بهــــــار یم
چی اوچت یي کړم تر عرشه ، محبت کې
د هغې مینــــــــــــــــی تر تله منت بار یم
تر ګریوانه می راځي د عــــــجز اوښکي
ځـــــکه پروت په اندیښنو کې تر سهار یم
آرامی می په هیڅ ملک کې مینده نه کړه
زه بی کوره ،بی وطنــــــــه ، بی دیار یم
نارامئ کې می قرار ځـــــــــان ته میندلی
د څپــــــــــــوپه دود، په ژوند کې ناقرار یم