یک مشتِ خاک گشت وطن، از کمال ما
بر افتخار کــِردۀ خـود، در نظاره ایــــم
سرودۀ آسمانی ای است از فرزند پرافتخار افغانستان جناب استاد محمد یوسف کهزاد. غزل کامل آنرا با عنوان زیبا و گویای آن، «« کشور بد ستاره»» در ذیل با هم می خوانیم که در مجموعۀ شعری استاد محمد یوسف کهزاد در اضلاع متحدۀ امریکا نشر شده و ویرانگری ما را در وطن خود ما بصورت عالی می رساند.
کشور بد ستاره
مــا از ازل، بـه طالـع خـود بـد ستاره ایــم
یک خود پرست، ملت صد پـاره پـاره ایــم
از ما شراب وحــدت و مستی دگــر مخواه
از بس که ما، به طینت خود بد گــذاره ایـم
پـایـیــن نـیـامــدیــم، ز کــوۀ غــرور خــود
ما را کسی نگفت، کــه آخـر چـه کاره ایـم
نـی یـار، یـار ماست، نـه دشمــن رقیب ما
ما خود، به جان خرمن خود، یک شراره ایم
از تخـم کـیـنـه، مــا ثـمـر خـون گرفته ایـم
"پشتون" و "تاجکیـم"، اگر هـم هـزاره ایم
در جـــادۀ نـفـاق، بـه مـا کس نمــی رســد
دنـیـا پـیـاده مـــی رود، و مـا ســواره ایـم
از ما شریف تـر نـبـود در جهــان، ولـــی
در وقت چــــور، منـتـظر یک اشاره ایــم
یک مشتِ خاک گشت وطــن، از کمال ما
بــر افتخار کــردۀ خــود، در نـظاره ایــم
غـیـرت همیـن بس است، که در قلـب آســــیا
یک تکدرخت خشک، به یک دشت خاره ایم
در پایان معرفی مجموعۀ شعری استاد بزرگوار محمد یوسف کهزاد را از قلم توانای نویسندۀ نستوه آغای محمد حیدر اختر با هم می خوانیم که در مورد "مجموعۀ اشعار" شان نوشته شده است.
مجموعۀ شعر "من و سروده هایم"
تصویرگر توانا، نویسندۀ فرهیخته و شاعر عالی مقام استاد محمد یوسف كهزاد، که از چندین سال به این طرف در دیار غربت و آوارگی در ایالات متحدۀ امریکا به سر می برد، هرگز قلم را از دست های پر کار، پاکیزه، شیرانه و احساس برانگیز خود، دور نکرده است.
"من و سروده هایم"
دومین مجموعۀ شعری این شاعر و هنرمند درد آشنا می باشد که در قطع و صحافت بسیار زیبا، شامل غزل، مخمس، نکته ها و اندیشه های پراگنده در 188 صفحه در امریکا اقبال چاپ یافته است. محتوای اشعار شامل این مجموعه را مانند «مجموعه گزیده اشعارش» یاد وطن و مردم رنجدیدۀ ما در برگرفته است.
استاد محمد یوسف كهزاد در پیش گفتار این مجموعه، نخست معلومات مختصر در بارۀ زندگی گذشته و فعالیت های کاری اش ارائه نموده و بعد از درد غربت و مهاجرت و دوری وطن یاد آوری نموده و در یک قسمت چنین می نویسد:
روی همین مفکوره درین دفتر پراگندۀ من، یک سلسله غزل هایی است که در سکوت شب های آوارگی سروده ام تا توانسته باشم به وسیله ریزش اشک ها، کوچک ترین احترامی به سرزمین نیاکانم بگذارم.
من دیروز برگ های عاشقانه را در پرنیان شعر خود می پیچیدم، ولی امروز که زندگی در کشور من شرم آور شده وعشق ها به نفرت تبدیل شده است، از پیکر سروده های من خون می چکد.
«من و سروده هایم» جلد دوم تراوشات شعری من است که در غربت سرای امریکا سروده ام ولی امروز می بینم که همه موهبت های زندگی، از من گریخته اند
جوانی من،
عشق من،
وطن من،
آرزوها و خاطرات مـن، مرا ترک داده اند و اندیشه های من، به سان برگ های خزانی هر لحظه با من خــدا حافـظی می کنند.
سپاس و تشکر از صفحۀ انترنتی "رنـگـیـن"