شام رنگین
بیـا کامشب ترا از هــرچـه زیباست بیشتـر خــواهم
کنارم بــاش کامشب نیمـه عریانت بــه بــر خواهــم
بیــا کـــز دامن شــب گـــوهـــر استــاره بــــرچینــم
بپـــاشــم روی بســتر بــازوانـت زیـــر سـرخـواهـم
لبــانت جـــام ســـاز و هـر نگــاهت را حصـــار تن
کـه من آب حیــات از آن لبـــان پــر شــرر خــواهم
بیـاور شــام رنگینی ز عشــرت هــا کـه من امشـب
ز حســرت مــاه روی خوب تــو جای قمــر خـواهم
ز عشقت رقص رقصــان مســت از آهنــگ بیتــابی
بدورت خویش را از خود بـرون و بی خبــر خواهم
بــه پیش پـــات از گــل مژه هـــایم گـل بیـــافشـــانم
تنــم را غرق مـوج بوســه ات پـــا تا بـه سر خواهم
ببــر بیـــرونـم از پشـت حــریــر پـــرده هــای شرم
که امشب بی حیــایی را ســرشب تـا سحـر خــواهم
بــریــز از شبنم گــرم لبــت بــرروی جســمم کیـــن
بـلـور آتشـین را از نمـش کــافـــور تـــر خــــواهـــم
بیــا وز بــاغ احســـاسم گل عـیش و طــرب بــرچین
کـه از گرمایی دستت هـــر بـُن تن را اثــر خــواهــم
دلــم زیــر و زبـــر شـد بیـرون آمـد از برم«واهِب»
ولی از وصل تــو بیشش ازین زیـر و زبــر خــواهم
29-08-2010