یاد جوانی بخیر
«دورۀ پیــــری رسیــــد، یـاد جــوانی بخیـــر»
«موی ســـرم شد سپیــــــد، یــاد جـوانی بخیر»
رفت شبــاب و نشــاط، شمع جـــوانی شـــد آب
خاطـره ها شـــد عـــذاب، یــاد جــوانی بخیــــر
وقتی کــه بـودم جوان، آخ! که چــه گویم از آن
دورۀ پُــر فـــــر و شان، یـــاد جــوانی بخیـــــر
از سـر من تـا بــه پــا، عشق و امیــد و صفــــا
هــر چـــــه مـرا همنـوا، یــــاد جـوانی بخیـــــر
چشـم من آهــــو نشان، هــر دو لبــــم پـرنیـــان
قـد ِ چــو سـرو چمــــان، یــاد جــوانی بخیـــــر
سر بــه هـوا و هـوس، نی غــم دنیــــا نــه کس
مستی هـدف بـود و بس، یــاد جــوانی بخیـــــر
همچـو مــه افروختــــــم، عشق بیـــــا موختـــم
از نشــه اش سوختـــــم، یـــاد جـــــوانی بخــیر
روز بـه علــم و کمال، شب بــه حــریم خیــــال
لــذتی بــــود بـی مثــال، یــــاد جـوانی بخیـــــر
درد چـه بیگانــه بـود، غـم بـه من افسانـــه بـود
زنــدگی پیمـانــــه بــود، یــــاد جــوانی بخیــــر
غنچه بــودم در چمـــــن، بلبــــــل هـــر انجمن
عاشق و زیبـــــا سخن، یـاد جـــوانی بخیـــــــر
هر کی مرا یــــار بود، کینه بـــه من عــار بود
زنـدگــی بیخــــار بود، یـــــاد جـوانی بخیــــــر
آه و هزار حسرتا، «واِهب» از آن لحظه هــا
کیـن همه شـــد بی بقا، یـــاد جـوانی بخیــــــر
06-02-2010
صالحه وهاب واصل
هالند