م. نسیم اسیر
ملک الشعرای افغانها در هجرت
جشن نوروز !
بدین وسیله با تقدیم سروده ای، حلول سال1392 شمسی را به کافــۀ مردم نجیب وطن در سراسر جهان، مبارک باد می گویم :
بشارت داد عــطـــر گل که فــردا جشن نوروز است
چمـن یکســـر دل انگیز و دمن یکسردل افروزاست
فــــرو شُسته است شبنم، گرد روی سبزه و گـــل را
بنفشه در تب و تاب است و سوسن جامه گلدوزاست
نســـیـم عــطــر افشــــان مـی وزد از جــانب گلشن
قفس پــــروردۀ ایـن باغ، آزاد است و پــیـروز است
زمــهـــد گـل بـــه گوش جان رسد این مژدۀ پـیـهـم
کــه نـوروز همه گلــبـیـز و طالع سعد و پیروز است
بخود گفتم، چه نوروز است آخر این که هـمـچـون پار
غمم از حد برون ، دردم فـزون از درد دیروز است
حــــریــفـان را کـــه بـــزم خسروانی بـــود در میهن
درین غــــربت سرا درد ســر و آه جگـر سوز است
دریـــن نـــــوروز بـــاغ و راغ در آتش همی سـوزد
چه روزست اینکه هرچه هست درد خانمان سوز است
حـــــریـــــم پـــرده داران حــــرم ، تـاراج نا محرم
بســـاط ظـلـمـت امـــــروز، از بـیـداد دیــروز است
ســـرِ طـــومـــار بخت مــــا، سپرده چرخ در دستی
کــــه پــیـرش سالمند، امـا همان طفل نو آموز است
شب است و تــیـرگــی و نــاتـــوانی هــا و دشواری
کـــی مــی گــویــد کـه روز آفتاب دیده افروز است
« اسیر» ما دریــن غـربـتسرا، آرام کی گــیـرد
کـــه این بلبل ز بــزم گلشن مـیهـن بــد آموز است
م. نسیم «اسیر»
18مارچ1997م
بن المان