بیځایه اعتماد
یوه ورځ زمری په غره کي را روان وو
له څو ورځو وږی تږی سرګردان وو
ځغلولي تر ځنګلونو یې غوایان وه
بیرولي یې ګیدړي چغالان وه
غر خالي وو د څارویو حیوانانو
درک نه وو د هوسیانو د سویانو
هم پسونه هم هوسیاني تښتیدلي
له ناکامه یې مخ ونیوی پر کلي
چي تر څنډي د نیژدې کلي ته ورسي
ګوندي هلته یو څه ښکار وربرابرسي
چي د کلي منځ وي ډک له انسانانو
له توپکو له مرمیو له ښکاریانو
سهار مخکي د ملا تر آذانونو
غلی ورغی د کلي تر باغونو
لا د کلي سر ته نه وو رسیدلی
لا یې ښکار په نظر نه وو ورغلی
چي یې غوږ د کلنګي چرګ پر آذان سو
په آواز یې د زمري خاطر پریشان سو
کلنګي چرګ وزرونه سرپوله
په غړانګه پسي بله یې راتلله
زمري داسي آواز نه وو اوریدلی
تر غوږونو یې هیڅ نه وو رسیدلی
له هیبته یې پر سترګو توره شپه سوه
وارخطا سو پر وجود یې زلزله سوه
دلته کلی دی وطن د انسانانو
ډلي ګرځي د تازیانو او د سپیانو
ګوره دا به يې لا څه ډول حیوان وي
چي له ږغه یې د غره زمری پریشان وي
کلنګي چرګ بل آواز کړ پسي پورته
زمري مخ کړ په ځغستا د ځنګله لورته
د کلا له دروازې سره یو خر وو
په ځان غټ له یابوګانو برابر وو
چي زمری یې په ځغستا کي وو لیدلی
ډیر کمزوری تر نظر وو ورغلی
خر زړه ور سو چي زمری ورنه ډاریږي
چي یې ولیدی ځنګله ته ځي پټیږي
د ځنګله د زمري تیښتي ته حیران سو
په زمري پسي په تاخته ور روان سو
چي له کلي څخه دوه ګامه بهر سو
د زمري تیرو غاښو ته برابر سو
په یوه حمله یې وویشتی له مځکي
د شمزی یې ورته مات کړله هډوکي
په کرنکه یې ور ښخي کړلې داړي
په کوګل کي یې ور وچي کړې رمباړي
نیم یې وخوړ نیم خوراک د ټپوسانو
میله جوړه سوه د سپیو چغالانو
چي بیځایه څوک په ځان باندي باور کړي
یوه ورځ به ځان بلا ته برابر کړي
خره د چرګ د آذان زور نه وو لیدلی
په زمري کي یې ډار نه وو آزمییلی
دی د بل په توره ځانته سو مغروره
عاقبت یې سو اجل په هغه توره
چي له خپلي کمزوریه بیخبر وي
یوه ورځ به دړي وړي لکه خر وي.