سیاه سر
زن کیست، هستیِ که کند بر جهان اثر
آنی که هستی میدهد و هست خود بشر
زن کیست نوری بر دل هر خانه چون چراغ
کوراست نام مادری در عالم عِز و فَر
زن، تا خداست بال همایی سعادتی
چتری به کودکی که ز خود است بیخبر
زن کیست، پاکتر زملک، بِه ز مهر و ماه
بگزیدۀ خدا، سبب زادن بشر
زن زاد ابرهیم(ع) و محمد(ص) درین جهان
زن بود مریمی که شد هم مادر، هم پدر
آخر ز بطنِ پاکِ زن ابلیس سر کشید
کو پیش ذات پاک ، بُوَد ازهمه بد تر
آنی که در برابر الله بـِــایســــتاد
رب، زن گزید نام زن و او، (سیاه سر)
با توته های سنگ، گرفت هر نفس ز زن
طفلی که زن ز بطنِ خودش زاد چون پسر
نَفس و نَفَس خدا به زن ارزانی کرد و لیک
این نعمت خدا بگرفت، جِنسِ مُذَکرَ
«واهِب» مقامِ خلقت انسان، حقِ زن است
بیعش اما کنون شده خون زن ازجگر
07-03-2013
صالحه وهاب واصل
هالند