دریازده دلو۱۳۳۷خورشیدی در یک خانواده تعلیم یافته در کوچۀ وزیرشهر کابل چشم به جهان گشوده ام. بعد از سه سالگی فامیلم از خانه پدری اش مستقل شده و در دوراهی برشناکوت مسکن گزین گردید. مکتب را در لیسۀ رابعۀ بلخی تمام نموده ام ودر سال ۱۹۷۵براساس نمرات امتحان کانکورحایز بورس تحصیلی در رشتۀ انجنیری زراعتی در بلغاریا گردیدم. با بازگشتم در وطن در سال ۱۹۸۱ شامل کادر علمی پوهنتون کابل شده ودر فاکولتۀ زراعت مصروف تدریس گردیدم. با علاقۀ مفرط به تدریس نسل جوان، نوشتن آثار علمی و تحقیقات ساحوی پرداخته و در طول ده سال، آخرین رتبۀ علمی ام را به رتبۀ پوهندویی دفاع نمودم. متاسفانه شرایط برای زیستن و کار بیشتر در وطن برایم مساعدت ننمود. در اوایل سال ۱۹۹۲ با شوهرم نورمحمد «غفوری» و اطفال خوردسال مجبور به ترک وطن شدیم و درکشور آلمان اقامت اختیار نمودیم.
در آلمان از همان ابتدا به آموختن زبان پرداخته و در رشتۀ مشوره های اجتماعی و امور قرضداری دوباره در چوکی تعلیم نشستم و در نتیجه در همین رشته کار را آغاز نموده که تا حال ادامه دارد. علاوتاً در قسمت انتگراسیون خارجی ها نیزمصروف کار میباشم.
یک قسمت زیاد وقتم را صرف کارهای اجتماعی رضامندانه مینمایم. از سال ۱۹۹۴ به اینطرف سِمَت رئیسۀ انجمن غیر انتفاعی صنایع دستی افغانی را که فعلاً به نام انجمن مدد رسانی افغانی یاد میشود، به عهده دارم و در ایجاد و پیشرفت یک تعداد از انجمن ها و اتحادیه ها که هدف عمده آنها اتحاد ، همدلی و دموکراسی افغانی میباشد، سهم فعال گرفته ام.
علاقه مفرط به ادبیات دارم. سروده های دارم که در آیندۀ قریب در مجموعه ای زیر نام "آۀ نارسا" به چاپ خواهد رسید. گاهگاهی داستان کوتاه هم مینویسم.
بزرگترین آرزویم استقرار صلح، پیشرفت وطن و آرامی هموطنان عزیزم میباشد. درحدود امکانات میکوشم تا زن افغان دراین پروسه سهم فعال داشته وبالاخره بحیث عضو متساوی الحقوق جامعه عرض اندام نموده و نگذارد که نسل آینده چون پیشینان شان بجای مهر و محبت، تخم خشم و کینه را در دامان مادر وطن بکارد. شاید این همه آرزوی های نیک در طول حیات خودم میسر نگردد، ولی در هیچ کار شخصی و اجتماعی این هدف از نظرم غایب نمیماند و من معتقد ام که مایه گذاری های خُرد وبزرگ امروز نتایج متناسب را در آینده به بار خواهد آورد.

بخش کلتوری افغان جرمن آنلاین

Quick Launch